​ผู้หญิงอินเดียหลายสิบล้านคนไม่เคยเรียกชื่อสามีของพวกเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว ด้วยความเชื่อว่าสามีคือตัวแทนของพระเจ้า และภรรยามีหน้าที่ต้องเคารพสามี

สังคมอินเดียมีความเชื่อว่าการเรียกชื่อสามีถือเป็นกาลกิณีจะนำความโชคร้ายมาสู่สามี และทำให้อายุสามีสั้นลง ซึ่งในบางครอบครัวที่เข้มงวดมากๆ ไม่เพียงแต่ภรรยาเท่านั้นที่ห้ามเรียกชื่อสามี แต่ข้อห้ามดังกล่าวเหมารวมไปถึงสมาชิกคนอื่นๆในครอบครัวอีกด้วย และผู้ไม่ทำตามกฎนี้จะถูกตำหนิ ตบตี หรือถูกลงโทษโดยชุมชน อย่างการเนรเทศผู้หญิงพร้อมกับลูกของพวกเธอไปที่ท้ายหมู่บ้านเป็นระยะเวลาหนึ่ง นอกจากนี้ผู้ทำผิดในข้อหาดังกล่าวยังเป็นที่รังเกียจของหมู่บ้านอื่นๆอีกด้วย

นักมานุษยวิทยาสังคมกล่าวว่าระดับชั้นวรรณะของสังคมอินเดียมีหลายระดับ โดยสามีมีสถานะเทียบเท่ากับพระเจ้าที่จะต้องเคารพบูชา โดยมีความเชื่อว่าผู้ชายมาจากชั้นวรรณะที่สูงกว่า มักมีอายุมากกว่าภรรยา และมีรายได้เลี้ยงดูภรรยา ดังนั้น สามีจึงถือเป็นเจ้าของภรรยา โดยแทนที่ผู้หญิงอินเดียจะเรียกชื่อสามีของพวกเธอ พวกเธอกลับใช้คำว่า บาบูจี ซึ่งหมายถึง พ่อ เจ้านาย พี่ชาย หรือใช้สรรพนามทั่วไปอย่างคุณหรือท่าน

มีการรณรงค์แล้วในหลายชุมชนตามชนบนต่างๆ ผ่านสื่อวีดีโอเรียกร้องให้ผู้หญิงเรียกชื่อของสามีด้วยวิธีต่างๆ อย่างเช่น เรียกด้วยน้ำเสียงมีความสุข เสียงโกรธ และเสียงหวาน เพื่อพยายามเปลี่ยนแปลงความเชื่อที่ว่าเพศชายอยู่สูงกว่า การรณรงค์ดังกล่าวได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก แต่ก็มีผู้หญิงหลายคนที่ถูกตบตี บางรายถึงขั้นโดนซ้อมเพราะสามีไม่พอใจที่ภรรยาเรียกชื่อตนเอง

อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงในเมืองเรียกชื่อสามีเป็นเรื่องปกติ เนื่องจากผู้หญิงมีความสามารถและความรู้ สามารถทำงานได้เท่าเทียมกันกับผู้ชายจนเป็นที่ยอมรับมากขึ้น ผู้หญิงในเมืองจึงคิดว่าการไม่เรียกชื่อสามีตัวเองถือเป็นความเชื่อที่ล้าสมัย ในเมื่อผู้หญิงในเมืองต้องทำงานร่วมกับผู้ชาย ซึ่งเรียกชื่อกันและกันเป็นเรื่องปกติ หากแต่งงานกันไปก็จะเป็นเรื่องแปลกหากไม่เรียกชื่อเช่นเดิม

ถึงแม้ว่าความเชื่อดังกล่าวจะลดลงไปมากแล้วสำหรับผู้หญิงอินเดียในเมือง แต่ยังมีอีกหลายสิบล้านคนตามชนบท ยังคงทำตามขนบธรรมเนียมประเพณีดั้งเดิมนี้อยู่ โดยกลุ่มรณรงค์เชื่อว่า แม้การได้เรียกชื่อสามีของพวกเธอจะดูเป็นเรื่องเล็กๆ แต่ถือเป็นก้าวสำคัญเพื่อการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ในสังคมอินเดีย