จากยุทธศาสตร์แผนป้องกันปัญหาอุทกภัยปี 2555 ที่สื่อมวลชน นักวิชาการและประชาชนส่วนใหญ่ให้ความสนใจเป็นอย่างมาก แต่ปัจจุบันก็ยังมีความสับสนระหว่างพื้นที่รับน้ำ กับพื้นที่ทางผ่านของน้ำ  วันนี้เราไปทำความเข้าใจความแตกต่างของพื้นที่ทั้งสองแบบ

แก้มลิงและฟลัดเวย์ เป็นยุทธศาสตร์สำคัญของรัฐบาล ที่คณะกรรมการเพื่อวางระบบการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำหรือ กยน. ได้ร่างไว้ในแผนแม่บท บริหารจัดการทรัพยากรน้ำ  เพื่อป้องกันน้ำท่วมปี 2555   แต่ด้วยความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนในลักษณะภูมิประเทศ ระหว่างพื้นที่แก้มลิง กับพื้นที่ฟลัดเวย์ ทำให้เกิดคำถามและข้อสงสัยถึงแนวทางการระบายน้ำ รวมถึงการจ่ายเงินเยียวยา

 
นายอานนท์ สนิทวงศ์ ณ อยุธยา คณะกรรมการเพื่อวางระบบการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำ อธิบายว่า  พื้นที่แก้มลิง หรือพื้นที่ 2 ล้านไร่ หรือเรียกง่ายว่าๆ ทุ่งรับน้ำ ที่ภาครัฐต้องจัดหา  เป็นพื้นที่ลุ่มต่ำและประสบปัญหาน้ำท่วมทุกปี ซึ่งอยู่ในพื้นที่กลางน้ำทั้งตอนบนและตอนล่างครอบคลุม 14 จังหวัด

ซึ่งขณะนี้คณะทำงานจัดหาพื้นที่รับน้ำ สำรวจแล้วว่าน่าจะได้พื้นที่ 3.7 ล้านไร่ จากทั้งหมด 5 - 6 ล้านไร่   และขณะนี้สามารถจัดหาได้แล้ว 1.5 ล้านไร่ แบ่งเป็นทุ่งนาในพื้นที่ลุ่มต่ำสองฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยาเหนือจังหวัดนครสวรรค์ 1 ล้านไร่ และทุ่งนาเจ้าพระยาตอนล่างอีก 2.7 ล้านไร่ 

ส่วนพื้นที่ฟลัดเวย์เป็นพื้นที่ทางน้ำไหลโดยธรรมชาติ ซึ่งอยู่กลุ่มจังหวัดปลายน้ำ โดยมีลักษณะพื้นที่ลุ่มต่ำและติดกับคูคลองสายสำคัญ โดยจะได้รับผลกระทบจากภาวะน้ำที่ล้นตลิ่งหากพื้นที่แก้มลิงไม่สามารถกักเก็บน้ำได้หมด แต่จะประสบปัญหาน้ำท่วมระยะสั้นๆ

สำหรับมาตรการจ่ายเงินชดเชยที่เกษตรที่กลายเป็นแก้มลิง ทางคณะทำงานจัดหาพื้นที่รับน้ำนอง   จะเข้าไปเจรจาทำความเข้าใจและข้อตกลงร่วมกันทั้งระดับท้องถิ่นและภาครัฐ โดยแต่ละพื้นที่จะมีอัตราการจ่ายเงินชดเชยไม่เท่ากัน 

ส่วนพื้นที่ที่อยู่ในแนวฟลัดเวย์ ซึ่งจะได้รับผลกระทบก็ต่อเมื่อแผนการปฏิบัติการเพื่อบรรเทาปัญหาอุทกภัยทั้ง 3 ระยะ ประกอบด้วย ระยะฟื้นฟู ระยะเร่งด่วน และระยะยั่งยืนภายใต้การดำเนินงานคณะกรรมการบริหารจัดการน้ำและอุทกภัยไม่ได้ประสิทธิผล ซึ่งภาครัฐก็จะมีแผนมาตรการจ่ายเงินเยียวยาพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบจากน้ำท่วมในอนาคตเช่นเดียวกับปี 2554

Produced by VoiceTV