ผู้เชี่ยวชาญลงความเห็นว่า การใช้ภาษาอังกฤษในประเทศอาเซียน มีจุดประสงค์คือการบ่งบอกอัตลักษณ์และเพื่อการสื่อสารและไม่จำเป็นต้องถูกต้องตามหลักไวยกรณ์
ในการสัมนาเรื่อง ภาษาอังกฤษที่ผิดเพี้ยนคืออัตลักษณ์ของอาเซียน ที่จัดขึ้นโดยคณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ โดยมีวิทยากรเป็นศาสตราจารย์ผู้เชี่ยวชาญทางด้านภาษาอังกฤษจากประเทศอาเซียนต่างๆ ผู้เชี่ยวชาญได้ลงความเห็นว่า การใช้ภาษาอังกฤษในประเทศอาเซียนนั้น มีจุดประสงค์คือการบ่งบอกอัตลักษณ์และเพื่อการสื่อสาร และไม่จำเป็นต้องใช้ให้ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ แต่ละประเทศในอาเซียนจะมีวิธีการใช้ภาษาอังกฤษที่ต่างกัน เช่น ในประเทศเวียดนาม หรืออินโดนีเซีย จะเน้นการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารให้รู้เรื่อง ไม่เน้นความถูกต้องของไวยากรณ์ตามแบบเจ้าของภาษา เนื่องจากการเรียนการสอนภาษาอังกฤษยังเข้ามาไม่นาน และไม่เคยถูกประเทศเจ้าของภาษายึดเป็นอาณานิคม
ส่วนประเทศอย่างสิงคโปร์ และฟิลิปปินส์ ที่เคยตกเป็นอาณานิคมของอังกฤษและสหรัฐฯ ซึ่งใช้ภาษาอังกฤษอย่างแพร่หลายทั้งในชีวิตประจำวัน และในโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัยต่างๆ แต่ภาษาอังกฤษที่ใช้ก็ไม่ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์เช่นกัน โดยคนในประเทศเหล่านี้จะภูมิใจในการใช้ภาษาอังกฤษที่มีเอกลักษณ์ของตน โดยจะผสมผสานคำท้องถิ่นและสำเนียงท้องถิ่นที่ชัดเจน เช่น สิงคโปร์ ที่พูดภาษาอังกฤษแบบ "ซิงกลิช" มาจากคำว่า สิงคโปร์ และ อิงลิช ซึ่งก็คือการพูดภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงจีนที่ชัดเจน และผสมคำจากภาษาจีนกลาง จีนฮกเกี้ยน และมาเลย์ ส่วนคนฟิลิปปินส์ก็เรียกการพูดภาษาอังกฤษของตัวเองว่า แตงกลิช มาจากคำว่า ตากาล็อก และ อิงลิช โดยจะผสมสำเนียง และคำต่างๆจากภาษาตากาล็อกในประโยคภาษาอังกฤษด้วย
